بهترین و به روزترین روش های جوشکاری کدامند؟ جوشکاری به عنوان حرفه ای تخصصی برای متصل کردن فلزات است و امروزه به یکی از مهم ترین مهارت ها در صنایع مختلف تبدیل شده است. از ساخت سازه های بزرگ گرفته تا تولید قطعات کوچک الکترونیکی، جوشکاری نقش مهمی در صنایع مختلف ایفا می کند. با پیشرفت تکنولوژی، انواع مختلفی از روش های جوشکاری ابداع شده است که هر کدام مزایا و کاربردهای خاص خود را دارند.

اگر به دنبال یادگیری بیشتر درباره جوشکاری و آینده شغلی جذاب در این حوزه هستید، این مقاله را از دست ندهید. ما در این مقاله به زبان ساده و روان، انواع روش های جوشکاری، مزایا و معایب هر یک و کاربردهای آن ها را بررسی خواهیم کرد.

حرفه جوشکاری چیست؟

جوشکاری، فرایندی است که در آن دو یا چند قطعه به گونه ای به هم متصل می شوند که در سطح اتمی به یکدیگر پیوسته و ساختاری یکپارچه را تشکیل می دهند. این اتصال دائمی به واسطه ایجاد پیوندهای قوی بین اتم های قطعات حاصل می شود. برخلاف روش های اتصال موقتی مثل پیچ و مهره، جوشکاری اتصالاتی با استحکام بسیار بالاتر ایجاد می کند که در برابر عوامل محیطی مقاوم تر بوده و قابلیت آب بندی نیز دارند. جوشکاری به عنوان یکی از شاخه های مهم علم متالورژی، در صنایع مختلف کاربرد گسترده ای دارد.

انواع روش های جوشکاری

جوشکاری، یک روش برای چسباندن قطعات فلزی به هم است. این کار به دو روش اصلی انجام می شود: در یک روش، فلزها را آب می کنیم تا به هم بچسبند (جوشکاری ذوبی) و در روش دیگر، بدون آب کردن فلزها، آن ها را به هم متصل می کنیم (جوشکاری غیر ذوبی).

روش های جوشکاری ذوبی (FW)

در جوشکاری ذوبی (FW)، اتصال قطعات فلزی از طریق ذوب شدن آن ها و ایجاد یک حوضچه مذاب صورت می گیرد. این حوضچه مذاب به دلیل آزادی حرکت اتم ها و مولکول ها، امکان نفوذ و ترکیب کامل فلز پرکننده و قطعات پایه را فراهم می کند. در نتیجه، پس از سرد شدن و انجماد، یک اتصال یکپارچه و مستحکم ایجاد می شود. روش های مختلف جوشکاری ذوبی، با توجه به منبع حرارتی، نوع گاز محافظ و الکترود جوشکاری مورد استفاده، به دسته های گوناگونی تقسیم می شوند .

روش های جوشکاری قوسی (AW)

جوشکاری قوسی از قوس الکتریکی برای ایجاد اتصال بین قطعات استفاده می کند. در این روش، حرارت بالای قوس الکتریکی ایجاد شده بین الکترود و قطعه کار، فلز را ذوب کرده و پس از سرد شدن، اتصالی محکم ایجاد می کند. جوشکاری قوسی تنوع بالایی دارد و روش های مختلفی مانند SMAW، GMAW، GTAW و SAW را شامل می شود. هر یک از این روش ها با توجه به نوع الکترود، گاز محافظ و شرایط کاری، کاربردهای خاص خود را دارند.

جوشکاری قوسی با الکترود روکش دار (SMAW)

جوشکاری قوس الکتریکی با الکترود روکش دار (SMAW) یکی از متداول ترین روش های جوشکاری است که در آن، با ایجاد قوس الکتریکی بین یک الکترود روکش دار و قطعه کار، حرارت لازم برای ذوب فلز پایه و الکترود فراهم می شود. پس از سرد شدن و انجماد حوضچه مذاب، اتصال جوش برقرار می شود. سادگی، هزینه پایین و قابلیت حمل تجهیزات از مزایای این روش است، اما برای جوشکاری فلزات غیرآهنی مناسب نبوده و ممکن است نیاز به عملیات حرارتی پس از جوشکاری داشته باشد.

جوشکاری قوسی زیرپودری (SAW)

در جوشکاری قوسی زیر پودری حرارت لازم برای ذوب فلز و ایجاد جوش، توسط قوسی ایجاد می شود که در زیر لایه ای از پودر محافظ قرار دارد. این پودر علاوه بر محافظت از حوضچه جوش در برابر آلودگی، بخشی از آن نیز ذوب شده و سرباره ای روی فلز جوش تشکیل می دهد. سیم جوش به طور پیوسته تغذیه شده و قوس بین آن و قطعه کار برقرار می شود. این روش به دلیل سرعت بالا، کیفیت جوش خوب و امکان جوشکاری قطعات ضخیم، به ویژه در جوشکاری های طولی لوله ها، کاربرد گسترده ای دارد.

با این حال، به دلیل نیاز به پودر محافظ، عموماً در حالت های جوشکاری افقی یا سطحی استفاده می شود. جوشکاری SAW به دلیل ماهیت ماشینی و اتوماتیک خود، مزایای متعددی دارد. با حذف عوامل انسانی مانند مهارت جوشکار و خستگی، کیفیت جوش به طور قابل توجهی بهبود می یابد و یکنواختی در ظاهر و خواص جوش حاصل می شود. همچنین، حذف نیاز به تعویض مداوم الکترود، سرعت کار را افزایش داده و به دلیل مخفی بودن قوس، خطرات ناشی از نور قوس برای چشم و پوست از بین می رود.

جوشکاری قوسی تو پودری (FCAW)

جوشکاری قوسی تو پودری به عنوان یکی از روش های پیشرفته جوشکاری، از این جهت متمایز می شود که در آن، پودر محافظ به طور مستقیم در داخل سیم جوش قرار دارد و قوس الکتریکی بین سیم جوش و قطعه کار ایجاد می شود. این روش نه تنها سرعت بیشتری نسبت به روش های سنتی تر دارد و نیاز به تعویض مداوم الکترود را برطرف می کند، بلکه با استفاده از دود حاصل از پودر یا گاز خارجی، حفاظت بهتری از حوضچه مذاب فراهم می کند. البته، پیچیدگی تجهیزات مورد نیاز و هزینه بالاتر، از جمله چالش های این روش محسوب می شود.

جوشکاری قوسی کربنی (CAW)

در روش جوشکاری قوس کربنی حرارت مورد نیاز برای ذوب فلز و ایجاد اتصال، از طریق ایجاد قوس الکتریکی بین قطعه کار و یک الکترود کربنی (معمولاً گرافیتی) تأمین می شود. این روش شباهت هایی به جوشکاری SMAW دارد. همچنین، در روش پیشرفته تر Twin Carbon Arc Welding، دو الکترود کربنی روبه روی هم قرار می گیرند و قوس الکتریکی بین آن ها ایجاد می شود. با تنظیم فاصله بین الکترودها می توان میزان حرارت تولید شده را کنترل کرد و از این روش برای جوشکاری انواع مختلفی از فلزات استفاده نمود.

جوشکاری قوسی با الکترود تنگستنی با حفاظت گاز خنثی (GTAW/TIG)

جوشکاری GTAW یا تیگ، یکی از پرکاربردترین روش های جوشکاری قوسی است که در آن از یک الکترود تنگستنی غیرمصرفی برای ایجاد قوس الکتریکی و ذوب فلز پایه استفاده می شود. در این روش، گاز محافظی مانند آرگون یا هلیوم برای محافظت از حوضچه مذاب در برابر آلودگی های محیطی به کار می رود. جوشکاری تیگ به دلیل ظاهر بسیار خوب و کیفیت بالای جوش، در صنایع مختلف کاربرد فراوانی دارد؛ اما سرعت جوشکاری پایین و هزینه بالای آن از معایب این روش محسوب می شود.

جوشکاری قوسی با الکترود فلزی تحت پوشش گاز محافظ (GMAW / MIG – MAG)

جوشکاری GMAW، یا جوشکاری قوس فلزی با گاز محافظ، روشی است که در آن به جای الکترود روکش دار، از یک سیم فلزی بدون روکش به عنوان الکترود و ماده پرکننده استفاده می شود. برای حفاظت از حوضچه مذاب در برابر اثرات مخرب اتمسفر (مانند اکسیداسیون ناشی از اکسیژن)، یک گاز محافظ (بی اثر یا فعال) به اطراف قوس هدایت می شود. اگر گاز استفاده شده بی اثر باشد، این فرایند جوشکاری MIG نامیده می شود و در صورتی که از گاز فعال استفاده شود، به آن جوشکاری MAG گفته می شود.

گاز محافظ که معمولاً از طریق کپسول و لوله های انتقال تأمین می شود، به طور پیوسته به منطقه جوش هدایت شده و یک محیط محافظ ایجاد می کند تا از کیفیت جوش اطمینان حاصل شود.جوشکاری GMAW به دلیل عدم نیاز به تعویض مداوم الکترود و حذف مراحل تمیزکاری سرباره، فرآیندی پیوسته و کارآمد است.

این روش به واسطه انعطاف پذیری بالا، برای طیف گسترده ای از فلزات و آلیاژها از جمله آلومینیوم، تیتانیوم و منیزیم قابل استفاده است. به همین دلیل، جوشکاری MIG (نوعی از GMAW) به عنوان یکی از روش های اصلی برای اتصال این فلزات سبک وزن شناخته می شود.

جوشکاری قوسی پلاسما (PAW)

جوشکاری قوس پلاسما (PAW) در واقع نوعی پیشرفته از جوشکاری TIG است که با استفاده از گاز یونیزه شده (پلاسما) به جای گاز محافظ معمولی، توان حرارتی قوس را به شدت افزایش داده و تمرکز آن را بهبود می بخشد. این افزایش انرژی و تمرکز حرارتی، جوشکاری PAW را برای اتصال انواع فلزات، از ورق های نازک تا ضخیم، به ویژه آلومینیوم، بسیار مناسب ساخته است.

در این روش، یک نازل مخصوص پلاسما، گاز یونیزه شده را به صورت متمرکزی به سمت محل جوش هدایت کرده و باعث ایجاد یک قوس بسیار قوی و پایدار می شود. به همین دلیل، جوشکاری PAW در صنایع پیشرفته کاربرد گسترده ای یافته است.

جوشکاری ذوبی اُکسی گاز (OFW)

جوشکاری اکسی استیلن، یک روش جوشکاری ذوبی است که در آن، حرارت ناشی از سوختن گازهایی مانند استیلن با اکسیژن، برای ذوب کردن فلزات و ایجاد اتصال بین آن ها استفاده می شود. در این روش، مشعل جوشکاری مجهز به شیرهایی است که میزان خروج گازها را کنترل کرده و محفظه داخلی آن، فضایی برای مخلوط شدن گازها قبل از احتراق فراهم می کند. طراحی همگرای سر مشعل، باعث تمرکز حرارت در یک نقطه کوچک شده و سرعت ذوب فلز را افزایش می دهد.

جوشکاری ذوبی با پرتوی لیزر (LBW)

جوشکاری با پرتو لیزر (LBW) با استفاده از انرژی متمرکز پرتو لیزر، حوضچه مذابی کوچک و عمیق ایجاد می کند و در نتیجه اتصالی با کیفیت بسیار بالا و نفوذ عمیق تولید می شود. این روش به دلیل انرژی ورودی کم، برای طیف گسترده ای از مواد مهندسی قابل استفاده است و نیازی به فلز پرکننده ندارد. با این حال، افزایش سرعت جوش در این روش ممکن است منجر به ایجاد ترک شود.

جوشکاری ذوبی با پرتوی الکترونی (EBW)

جوشکاری با پرتو الکترونی (EBW) به عنوان پیشرفته ترین و گران قیمت ترین روش جوشکاری ذوبی شناخته می شود که توانایی تولید بیشترین حرارت را در میان این روش ها دارد. در این فرآیند، برخورد الکترون ها به سطح قطعه کار باعث تبدیل انرژی جنبشی به گرما و رسیدن سطح به دمای بسیار بالای ۲۵۰۰۰ درجه سانتی گراد می شود. عمق نفوذ حرارتی بالا در این روش امکان اتصال قطعات با ضخامت بسیار زیاد از جنس های مختلف را فراهم می کند. از مزایای دیگر EBW می توان به کمترین میزان انحراف قطعه کار اشاره کرد. با این حال، هزینه بالای تجهیزات و اجرای این روش، از مهم ترین محدودیت های آن به شمار می رود.

روش های جوشکاری غیر ذوبی

جوشکاری غیر ذوبی یا حالت جامد، روشی است که در آن دو قطعه فلزی بدون ذوب شدن به هم متصل می شوند. در این روش، لبه های قطعات تحت فشار بالا و گاهی با اعمال حرارت، در هم تنیده شده و پیوندی محکم ایجاد می کنند. از آنجایی که فلز ذوب نمی شود، خواص اولیه آن حفظ شده و نیازی به استفاده از ماده پرکننده نیست. مکانیزم اصلی در این نوع جوشکاری، نفوذ حالت جامد است و هرگونه لایه نازک مذاب تشکیل شده در فرایند، تاثیر قابل توجهی در نتیجه نهایی ندارد. انواع مختلفی از جوشکاری حالت جامد وجود دارد که هر کدام با توجه به شرایط و مواد مورد استفاده، کاربردهای خاصی دارند.

جوشکاری مقاومتی (RW)

جوشکاری مقاومتی، پرکاربردترین روش در میان جوشکاری های غیرذوبی است. در این روش، دو سطح با اعمال همزمان جریان الکتریکی و فشار مکانیکی، گرم شده و به هم می پیوندند. جوشکاری مقاومتی به دلیل سرعت بالا و عدم نیاز به سیم جوش، در صنایع مختلف بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. انواع متنوعی از جوشکاری مقاومتی وجود دارد که هر کدام برای کاربرد خاصی مناسب هستند.

جوشکاری مقاومتی نقطه ای (RSW)

جوشکاری مقاومتی نقطه ای (RSW) روشی کارآمد برای اتصال ورق های فلزی است که در صنایع مختلف از جمله خودروسازی به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش، با اعمال جریان الکتریکی و فشار بین دو ورق، گرما ایجاد شده و باعث ذوب موضعی فلز می شود. سپس با سرد شدن، یک اتصال محکم و نقطه ای بین دو قطعه ایجاد می شود. سادگی، سرعت و قابلیت اتوماسیون این روش، آن را به یکی از محبوب ترین روش های جوشکاری در صنعت تبدیل کرده است.

جوشکاری مقاومتی درز جوش (RSEW/Seam welding)

جوشکاری RSEW، با الهام از مکانیزم جوش نقطه ای و بهره گیری از مقاومت الکتریکی و جریان، به جای ایجاد نقاط مجزا، جوش های پیوسته ای را به وجود می آورد. این جوش های پیوسته، در طول یک خط به هم متصل شده و در نهایت مفصل های فلزی یکپارچه ای را تشکیل می دهند. به عبارت دیگر، RSEW با تبدیل جوش های نقطه ای به جوش های رگه ای، روشی کارآمد برای اتصال دو بخش از یک سازه و ایجاد مفصل های محکم و بادوام ارائه می دهد.

جوشکاری مقاومتی زائده ای (RPW)

جوشکاری RPW یکی از روش های کمتر شناخته شده در حوزه جوشکاری است. در این روش، با استفاده از مقاومت الکتریکی و جریان، می توان در هر نقطه دلخواه از قطعات فلزی، اتصالی محکم ایجاد کرد. نکته کلیدی در این روش، ایجاد یک برجستگی یا زائده کوچک در محل مورد نظر برای جوشکاری است. با عبور جریان الکتریکی از این زائده، آن قسمت به حالت خمیری درآمده و در نتیجه جوشکاری به صورت خودکار انجام می شود.

جوشکاری مقاومتی سرباره ای (ESW)

جوشکاری الکترواسلگ (ESW) یک روش جوشکاری با سرعت بسیار بالا است که در آن جوشکاری از پایین به بالا انجام می شود. در این فرآیند، ابتدا یک سرباره با ترکیب خاص تهیه شده و با ایجاد یک قوس الکتریکی کوتاه مدت ذوب می شود. سرباره مذاب نقش یک مقاومت الکتریکی را ایفا کرده و با عبور جریان الکتریکی از آن، حرارت لازم برای ذوب الکترود مصرفی و لبه های قطعات فراهم می شود و در نهایت به ایجاد یک جوش با کیفیت بالا منجر می شود.

جوشکاری اصطکاکی (FRW)

در جوشکاری اصطکاکی دو قطعه فلزی با ایجاد اصطکاک بین سطوحشان، بدون ذوب کامل، به هم متصل می شوند. یکی از قطعات با سرعت بالا چرخیده و قطعه دیگر ثابت نگه داشته می شود. گرمای حاصل از اصطکاک، سطوح تماس را نرم کرده و سپس با اعمال فشار، دو قطعه به هم جوش می خورند. این روش به دلیل قابلیت جوشکاری فلزات مختلف و ایجاد اتصالی قوی، کاربردهای گسترده ای در صنایع مختلف یافته است.

جوشکاری انفجاری (EW)

جوشکاری انفجاری، یک روش پیشرفته جوشکاری در حالت جامد است که از طریق ایجاد یک انفجار کنترل شده بین دو ورق فلزی عمل می کند. در این فرایند، ورق بالایی با سرعت بسیار زیاد به ورق پایینی برخورد کرده و در نتیجه یک پیوند متالورژیکی قوی بین دو سطح ایجاد می شود. به دلیل نیاز به تجهیزات خاص و شرایط ایمنی ویژه، این روش بیشتر در صنایع خاص و برای اتصال فلزات با خواص متفاوت مورد استفاده قرار می گیرد.

جوشکاری فراصوتی (UW)

جوشکاری فراصوتی روشی مبتنی بر ارتعاشات با فرکانس بسیار بالا (۲۰ تا ۷۰ کیلوهرتز) است که برای اتصال دو قطعه فلزی به کار می رود. در این روش، ارتعاشات ایجاد شده در محل تماس دو قطعه، باعث ایجاد اختلال در آرایش اتم ها و مولکول های فلز می شود. این اختلالات اتمی، همراه با اعمال فشار، منجر به ایجاد یک پیوند مکانیکی قوی بین دو قطعه می شود. به عبارت دیگر، ارتعاشات فراصوتی با ایجاد حرارت موضعی و تغییر شکل در سطح تماس، باعث جوش خوردن فلزات می گردد.

جوشکاری با نورد (RW)

جوشکاری رول یا نوردی، روشی است که برای اتصال محکم ورق های فلزی به یکدیگر به کار می رود. در این روش، پس از تمیزکاری کامل سطوح ورق ها، آن ها را به گونه ای روی هم قرار می دهند تا تماس کاملی بینشان برقرار شود. سپس با اعمال فشار بسیار زیاد توسط غلتک ها، ورق ها به هم فشرده شده و در اثر این فشار شدید، ذرات فلزات در هم نفوذ کرده و پیوندی محکم و یکپارچه به نام جوش ایجاد می کنند. این فرآیند که به آن امتزاج متالورژیکی گفته می شود، باعث می شود که ورق های جوش داده شده به یک قطعه واحد تبدیل شوند.

بررسی و کنترل کیفیت جوش

کنترل کیفیت جوش با هدف تضمین سلامت و یکپارچگی اتصالات جوشکاری شده انجام می شود. این فرآیند شامل طیف وسیعی از آزمون ها و آزمایش ها، از جمله آزمون های مخرب و غیرمخرب، و همچنین آنالیزهای مواد است. یکی از روش های متداول در این زمینه، استفاده از آنالیز تفرق اشعه ایکس (XRD) برای بررسی دقیق ساختار کریستالی فلز جوش و ترکیبات تشکیل دهنده آن است. این آنالیز به متخصصان امکان می دهد تا با اطمینان بیشتری از کیفیت جوش و تطابق آن با استانداردهای تعیین شده اطمینان حاصل کنند.

تاریخچه جوشکاری در ایران

جوشکاری، هنر اتصال فلزات، ریشه های عمیقی در تاریخ ایران دارد. گرچه جوشکاری مدرن از کشف قوس الکتریکی در قرن نوزدهم توسط دیوی آغاز شد، اما کاربردهای سنتی جوشکاری در صنایع ایران به ویژه در بخش نفت و پروژه های عظیمی مانند پالایشگاه آبان و ذوب آهن اصفهان سابقه ای طولانی دارد. امروزه، با تنوع روش های جوشکاری، این فناوری در طیف وسیعی از صنایع و شرایط محیطی از جمله زیر آب به کار می رود. هر یک از این روش ها، متناسب با شرایط خاص، اصول و قوانین ویژه ای را می طلبد.

انواع قوس در جوشکاری

در جوشکاری، قوس الکتریکی بین دو نقطه ایجاد می شود که اغلب یکی الکترود (میله ای فلزی یا غیرفلزی) و دیگری قطعه کار است. این قوس می تواند مستقیم (بین الکترود و قطعه کار) یا غیرمستقیم (بین دو الکترود برای گرم کردن غیرمستقیم قطعه) باشد. نوع قوس به جنس مواد و روش جوشکاری بستگی دارد. برای مثال، در جوشکاری فلزات، الکترود می تواند مصرفی (ذوب شونده) یا غیرمصرفی (غیرذوب شونده) باشد. اگر الکترود مصرفی باشد، هم الکترود و هم قطعه کار ذوب شده و با هم مخلوط می شوند.

اما در الکترودهای غیرمصرفی مثل تنگستن، فقط قطعه کار ذوب می شود و الکترود تنها منبع حرارت است. روش جوشکاری سرامیک ها متفاوت است، زیرا سرامیک ها جریان برق را عبور نمی دهند. در این حالت، قوس بین دو الکترود ایجاد شده و گرمای آن به صورت غیرمستقیم سرامیک را ذوب یا برش می دهد.

در جوشکاری، جرقه ای بین دو نقطه ایجاد می شود که این جرقه به ما کمک می کند تا فلزات یا مواد دیگر را به هم بچسبانیم. این جرقه می تواند مستقیم یا غیرمستقیم باشد و نوع آن به ماده ای که می خواهیم جوش دهیم بستگی دارد. گاهی اوقات، میله ای که جرقه از آن زده می شود، در حین جوشکاری آب می شود و گاهی اوقات فقط به عنوان منبع گرما عمل می کند. برای جوشکاری موادی مثل سرامیک که برق را عبور نمی دهند، روش های دیگری استفاده می شود.

تجهیزات مورد نیاز برای جوشکاری

جوشکاری فرآیندی است که برای اتصال قطعات فلزی به یکدیگر از حرارت استفاده می شود. در این فرایند، از دستگاه های مختلفی برای تولید جریان الکتریکی لازم برای ایجاد قوس الکتریکی و ذوب فلز استفاده می شود.

• دستگاه جوشکاری: قلب تپنده هر سیستم جوشکاری است. دستگاه های جوشکاری انواع مختلفی دارند که هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند. از جمله این دستگاه ها می توان به ترانسفورماتور، رکتیفایر، دینام و موتور جوش اشاره کرد. این دستگاه ها جریان الکتریکی با شدت جریان بین ۵۰ تا ۳۰۰ آمپر تولید می کنند. البته برای کار با الکترودهای بسیار نازک، به دستگاه هایی با جریان کمتر نیاز است. نکته مهم دیگری که در انتخاب دستگاه جوش باید به آن توجه کرد، سیکل کاری دستگاه است که در کاتالوگ آن ذکر می شود.
• وسایل کمکی: علاوه بر دستگاه جوش، ابزار و تجهیزات دیگری نیز برای انجام جوشکاری مورد نیاز است. این ابزارها شامل کابل های جوشکاری، گیره ها، انبرها، برس های تمیزکاری، پیشبند جوشکاری، ماسک جوشکاری و… می شوند. ماسک جوشکاری یکی از مهم ترین تجهیزات ایمنی است که از چشم ها و پوست جوشکار در برابر اشعه های مضر محافظت می کند. میزان تیرگی شیشه ماسک بسته به نوع جوشکاری و شدت جریان متغیر است.
• الکترودها: الکترودها نیز یکی دیگر از اجزای مهم در فرایند جوشکاری هستند. الکترودها معمولاً از یک هسته فلزی و یک پوشش محافظ تشکیل شده اند. پوشش الکترود نقش مهمی در کیفیت جوش و خواص مکانیکی آن دارد. الکترودها بر اساس نوع پوشش به انواع مختلفی مانند سلولزی، روتیلی، روتیل قلیایی، اکسیدی، اسیدی و قلیایی تقسیم بندی می شوند. انتخاب نوع الکترود مناسب به نوع فلز پایه، ضخامت ورق ها و شرایط محیطی بستگی دارد.

استانداردهای الکترودهای جوشکاری

استانداردهای الکترودهای جوشکاری در کشورهای مختلف مثل آلمان، ژاپن، اروپا، آمریکا و حتی در سطح بین المللی تعریف شده اند. برای انتخاب الکترود مناسب باید به جنس قطعه ای که می خواهیم جوش بدهیم، شرایط محیطی کار، نوع جوشکاری و حتی قیمت آن توجه کنیم.

الکترود جوشکاری از کجا بخریم؟

آلیاژ صنعت ایلیا، با سال ها تجربه در زمینه تأمین تجهیزات جوشکاری، طیف گسترده ای از الکترودهای جوشکاری با برندهای معتبر را به شما ارائه می دهد. از الکترودهای روکش دار تا الکترودهای خاص، ما تمامی نیازهای شما را پوشش می دهیم. برای اطمینان از انتخاب بهترین محصول، مشاوران متخصص ما آماده اند تا با توجه به نوع فلز، ضخامت و شرایط جوشکاری، شما را راهنمایی کنند. همین حالا با شماره 02165020820 تماس بگیرید یا از وبسایت ما دیدن کنید تا از تخفیفات ویژه و محصولات جدید باخبر شوید. آلیاژ صنعت ایلیا، بهترین انتخاب برای جوشکاران حرفه ای است.

سخن پایانی

در این مقاله، با انواع روش های جوشکاری آشنا شدیم و دریافتیم که هر کدام مزایا و محدودیت های خاص خود را دارند. اگرچه روش های ذوبی از محبوبیت بیشتری برخوردارند، اما انتخاب روش مناسب برای هر پروژه، به عوامل متعددی همچون جنس قطعه، نوع اتصال و شرایط محیطی بستگی دارد. بنابراین، آشنایی با انواع روش ها و انتخاب درست، نقش مهمی در کیفیت و دوام اتصالات جوشکاری ایفا می کند.

سوالات متداول

1) انواع اصلی جوشکاری کدامند؟

جوشکاری ذوبی . غیر ذوبی دو نوع اصلی روش جوشکاری هستند. در جوشکاری ذوبی لبه های قطعات تا دمای ذوب گرم شده و سپس با هم مخلوط می شوند و در جوشکاری غیر ذوبی قطعات بدون ذوب شدن، با استفاده از فشار و گرما به هم متصل می شوند.

2) چه عواملی در انتخاب روش جوشکاری موثرند؟
انتخاب روش جوشکاری به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله این عوامل می توان به نوع فلز، ضخامت قطعات، کیفیت جوش مورد نیاز، هزینه و دسترسی به تجهیزات اشاره کرد.